ŞİİRBAZ

I.

ben hep iki misli yaþadým
iki misli sevdim
sahiplenmeden

ateþ uçuran anka’larým vardý
ve
çatal saçlý büyücülerim
sihirli oyuncaklarýmdan aile yapardým
kendime


en zor anlarda
yeni sloganlarým vardý
iyi bir senaristtim kendimce
yeni geçiþ yollarýmdan geçerdim geceleri
havlayan kangallarýmla
peksimet götürürdüm dedeme


paravandý korkularým/kýsrak kahkahalarýma
arada bir
dýþarýya býrakýrdým kelebeklerimi
(daha mavi görünsünler diye)


her yaðmur öncesi
iki misli açýlýrdý gözlerim
görebilmek maharetti evrendeki minicik noktayý
mutluluk, bu kadar uzak mesafe olmamalýydý


teleskoplar kýrardým zihnimde
yýldýzlarýn kasýklarý sýzlardý


sormayýn adýný söyleyemem
içimi kavuran O masalcýnýn
dokuz canlý canavarlarým yer beni sonra


II.

hazin bir anekdot bu
aþký ilk kez yaþadýðým o meskun hatýrat
hepsini yok sayalým

unutalým bu þiiri..

aydan çörekler yapsýn annem
isli bir akdeniz sabahý
perili dudaklarýndan öpelim gök cümbüþün

topaç çeviren çocuklarla düelloya kimler var?
ya
yirmi yýl öncesini yok etmeye
hadi ellerimizi tutalým

-izci sözü-

...





Çiðdem Parlayüksel




Sosyal Medyada Paylaşın: