Bir saat duvarda donmuþ zamanda Bir çatlak, eskimiþ tozlu sývada Tavanýn köþesi küften simsiyah Ayrýlmýþ ahþaptan kapý arasý Gün vurmuþ loþluða huzme süzerken Ve aklýmýn bir kenar iskemlesinde Oturmuþ bir ihtiyar bir de çocuk var
Bir aný bin yýlla eskimiþ sanki Donuk, mat, sessiz biçimde Gel desem gelmiyor Ve hareketsiz
Kirlenmiþ camlarýn ardýndan bakan Bir güvercin kirli beyaz rengiyle Oturmuþ pervaza Gagasý boþ Midesine bir þey inmemiþ belli Ne der içinden acaba bana Anlasam, dinleyip, çözsem derdini Kuþdili ile…
Akreple yelkovan artýk firarda Bir saat; ki evvelden sona kurulmuþ Ha vurdu, ha vuracak ve ”gel” diyecek Ve iþte o an yer-gök susacak Ve iþte o an zaman duracak...
Güneri Yýldýz (Elazýð, 02.12.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.