kendini bilmez oldu mevsimler uzak yangýn küllerine kanmaz gönlüm aðaç dallarý karamsar bakar yollara usulca yanyana koyarým ölümle gülü hiçbir hayat bilinmez ölümü hariç...
zamaný kandýrmaktýr umut etmek renksiz düþlerle hasretlere zincirli güneþ altýnda hastalýklý gövdelerde esmer kokular yayýlýr topraða aþk dolu bir dut aðacýnýn altýnda son nefesimde anladým bunu...
seni ve beni uzak sanýrlar birbirimize býrakalým sansýnlar sessizlik ve suyun mütevaziliðiyle onardýðýmýz yalnýzlýklarýmýzý rahat býrakalým en azýndan en azýndan senin için pencerene býraktýðým umarsýzlýk payýnda çocuk ellerim okþuyorum rastgele her gün bakýþlarýný...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.