Her Gün Ayrı Bir Ömür

sana ömrümü verdim
þiir yazasým yoktu...

manzara seyreder gibiyim
dalarken yanýmdaki yokluðuna...

soðukta kuþlar kanatlanýrken
yalnýzlaþýyor düþlerim oracýkta...

yaðmurlu yollarda ayrýldýk
sadece ayrýldýk...

arasam bir türlü aramasam bir
en iyisi sen ara...

uykuyu seni sevince sevdim
uyanmayý da...

evli bahçe dünyalý sen
bahçeli ev sen’li dünya
ben yok...

o sokaðýn çocuklarý baþka
anne babalarý yalnýz olunca...

aðaçlarý budayýnca
kirlendi evlerin ayaklarý...

karda çýrpýnan kargayý özlemiþtim
koynumdaki gözleriyle unutmuþtum...

her ülkenin en sessiz ve en güzel kasabasýnda
mutlaka bir deniz veya bir nehir olmalý
bir de sen...

küçük tozlu kendi halinde ve eski görünen
ne eksik ne fazla
mutsuzluðu pek bilmiyor...





kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: