MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

UYKU VE ÖYKÜ
Ali Asaf

UYKU VE ÖYKÜ



Kimsecikler bilmiyordu onu sevdiðimi
Su uyuyordu nilüfer çiçeklerinin koynunda
Þýrýltýlar þeklinde geliyordu horlamalarý
Gül uyuyordu bülbüller ormanýnda

Hiç kime görmüyordu
Öpüþmeleri ve koklamalarý
Nefeslerin birbirine karýþtýðý sarýp-sarmalamalarý
Ay uyuyordu kara geceliklerinin koynunda
Heyhat...
Birdenbire delindi dehliz
Ay aydýnlýk oldu yer, gök, deniz…
Ödüm koptu bilecekler diye onu
Þükür ki
Ardý sýra býrakarak ýþýklý bir iz
Ýdraki imkânsýz bir hýzla
Fener alayý gibi geçti bir yýldýz
Kolunda pýrýl pýrýl bir kýzla…

Kimsecikler duymuyordu onu sevdiðimi
Kar uyuyordu pamuksu bulutlarýn koynunda
En büyük korkum ’Ölüm’ denen o usta hýrsýz
Bilirim, gücü her þeye yeter ve sýnýrsýz!

Gýcýklýk eder, söyler
Veya
Farkýnda olmadan aðzýnýzdan kaçýrýrsýnýz
Bu sebepten olmaz...
Size de diyemem
Gücenmeyin ne olur
Okuyun ve unutun onu sevdiðimi...
Hatta uyuyun...

Antakya,
06 Aralýk 2011
Ali ASAFOÐULLARI

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.