QINAMASIN BİZİ QOY ELLƏR, BULAQ

QINAMASIN BÝZÝ QOY ELLƏR, BULAQ
(deyiþmə)

Elbəyi: Bəxtəvər yaradýb Yaradan səni,
Alýblar dövrəyə gözəllər, bulaq.
Gələcəm üstünə hər gün, hər saat,
Bilmirdim yerini əzəllər, bulaq.

Bulaq: Çoxdan gəlməliydin mənim üstümə,
Xəbərsiz olmusan, neyləsin bulaq?
Qýzlar, bir çəkilin doyunca içsin,
Ürəyi sevgidən alýþan qonaq.

Elbəyi: Coþub ürəklərdə suyun çaðlayýb,
Eþq oduyla könülləri daðlayýb.
Qýz-gəlinlər dəstə-dəstə baðlayýb,
Üstünə gül-çiçək düzəllər, bulaq.

Bulaq: Gözlərin aramla axtarýr, gəzir,
Həsrət daþa dönüb qəlbini əzir.
Burda həyacandan bir gözəl əsir,
Utancdan nar kimi qýzarýb yanaq.

Elbəyi: Bir desən həsrətdən amansýz nə var,
Qəlbimdə hicraný gəlib boða yar.
Mən desəm inciyər o biri qýzlar,
Durna gözlərini süzəllər, bulaq.

Bulaq: Dayansýn sularým, qoy axsýn þərbət,
Ýlahi həyatda eyləsin xoþbəxt.
O biri qýzlar da razýdýr əlbət,
Bax elə burdaca bir düyün quraq.

Elbəyi: Sevgili dünyamýn oldun pənahý,
Elbəyinin piri, ziyarətgahý.
Elçimi göndərim, gözlə sabahý,
Qýnamasýn bizi qoy ellər, bulaq.

Elbəyi Cəlaloðlu




Sosyal Medyada Paylaşın: