Hoş Geldin Kırk Yaşım

Hoþ Geldin Kýrk Yaþým..


Kýrk yaþýndayým
Ne gencim
Ne de yaþlýyým
Özgürce “kýrk yaþýndayým”!

Âti’ye yakýn, geçmiþe uzaðým.
Bilmem, ömrümün hangi duraðýndayým.
Üzülüp, süzülmenin manasýzlýðýndan
Çok uzaktayým.
Bilgeliðe varan yolun tam ortasýndayým.

Kalabalýk neslimin “Atike” kapýsýyým.
Omuzladýðým tarihin en çetin halkasýyým.
Sabýrla aðaran saçlarýmýn sahibiyim.

Ve.. bekliyorum zamanýn bana getireceði ihtiyar gençliðimi.
Gülümseyerek yazýyorum hayal buselerimi,
Harflerimi,
Kelimelerimi,
Düþ sokaklarýmý,
Arzuhallerimi
Vaktin þimdiki haline heyecanla döküyorum.

Fakat bir gün…

Ellerim buruþmuþ bakarken aynalar bana,
Kamburum çýkýnca elimde ki asaya sarýlacaðým.
Torunumun saçlarýný içime çekerek okþayacaðým.
Bebek ellerini, yorgun, titrek avuçlarýmla kavrayacaðým.
Okyanus bakýþlýmýn evlatlarý sarýlýnca bana,
Kara gözlerin nuru yayýlacak yoluma.
“Kýrk yaþýndaydým” diyeceðim anlatýrken kendimi
Miþ’ li zamanlar nakýþ nakýþ iþlenecek titrek sesime
Ümitle baktýðým umutlara
Anneanne veya babaanne olacaðým.

Kimi insanlar, kararmýþ gözlerini kimsesizliðe terk ederken
Çoðul sevgimle güller toplayacaðým bahçemde.
Þeceremin semeresinden bir huzur daðýlacak içime
Yaþlanmaktan korkmayan halimle…

Çünkü ben kýymetlerime “kýymetlerini” öðrettim.

Korkmak mý?
Buruþmuþ elimden mi?
Benekli tenimden mi?
Kambur belimden mi?…
Asla!

Yüzümdeki yollarý sevgiyle saklarým suretimde,
Ninni söylerim,
Sabun kokarým,
“Silgi vurmadýðým” ihtiyarlýðýmý,
Kadife bohçalara sarar, miras býrakýrým.
Bende vâristim, vârislerin mirasýna..

Bilge olmaktýr,
Önde yürümektir,
Hürmettir “kocamýþ” olmak.
Kocamandan türemiþ kocamýþ..
Ulu olmuþ, kitaplaþmýþ..

Gençliðine yenilmiþ insanlara inat,
“Hamd olsun”, þükürler konsun dualarýma
Ben her günümü “yaþamak” ile muktedir oldum..
Hürmetle selamlýyorum kýrk yaþýmý.. ve hoþ geldin diyorum…
Hoþ geldin “kýrk yaþým”..
Göz yaþým..
Yaþlýlýðým..

ÖZLEM MARÝA ZAFER


4 Aralýk 2011 kýrk yaþým gibi günün ikindi vakti…






Sosyal Medyada Paylaşın: