Biten her gün zoraki geceye döndüðünde, bütün köþeyi dönüþlerim neden hep sana? uykulara geçemeyen gözlerim, neden sadece boþluða dalýyor? intikam aldýðým ve kazandýðým savaþlar hep kendime, farkýndayým..
Sana derken, saklandýðým kendi iç dökümlerime ve vurgularým yine baþýboþ kelimelerime susmayan haykýrýþlarým yalnýzca kendi sessizliðime durmadan kýzýla çalan öfkelerim ah virane düþlerim, ne zaman yitip gideceksiniz?
Refakat ettiðin yegâne ömür seyrinde devam ediyor bazý bazý saplanan, inceden sýzý düþmüþ görmüyor musun? Anlaþamadýk son demde, nice serzeniþte ukde kalanlar sýrtýnda dünya kadar aðýrlaþan yüküyle, satýrlara yansýyanlar düþtükçe birer birer, yorgun ruhunu hafifletiyor duyuyor musun?
Bazen rastlarým izlerine renksiz siyah-beyaz gitmek isterim peþinden, kelimelerinde neredeyse kaybolmak kalýrým ardýnda yine, ellerim eriþmez çünkü sen koþuyorsun, benimse derman yok dizlerimde yani eþit deðiliz yine, hiç olmadý..olamadýk..
ve hiç bir yol birleþtiremedi, hep sarpa sardý y/önümüz bu yüzden gölgelerimiz hala üþümekte..
Feyza muhurlu
Bir eflatun.. 28 Kasým 2011-04:00 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feyza 'muhurlu' Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.