İstanbul’da sevmek

“çocuktan kalma bir uyku uyukluyor koynumda”



dört duvar arasýnda
karþýma alýp yalnýzlýðýmý
düþünüyorum
suç
istanbul’da sevmek






meraklý incir kuþlarýnýn
doluþtuðu gözlerinde
“yaðmur kaçaðý” dokunuþlarýn
geliyor aklýma






yaralý bir vadide
yankýlanan gök gürültüsü gibi
gelmiþti sesin
son gecemizde
kýtlýktan çýkmýþ sözcükleri
birbirine fýrlatýrken dudaklarýmýz
bu falakaya yatmýþ
bu bir varmýþ bir yokmuþ þehir
ansýzýn
üstümüze çullanmýþtý





hayallerimiz yerine
þehrin ardýna düþmüþtük
iyiyi kötüyü ayýran bir asamýz
yoktu elimizde





þehrin firavun istekleri
güç duvarýydý kalplerimize
kýymetsiz sokaklarda
eriyip gitmiþti izlerimiz birbirinde





bu gözü kara þehirde
“yaþamak sanattý”
geçememiþtik biz kýyýsýndan bile





geç anlamýþtý bunu
“çýrpýnan ruhlarýmýz”
istanbul’da sevmek zormuþ













gönül gençyýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: