Olmazlar olur olur, ümit kesilmez Hak’tan Rabbim nasip eylese; emelime kavuþsam. “Caným, efendim” dese, her fýrsatta o bana Sevdiðini söylese; emelime kavuþsam.
Benim verdiðim gibi, gönül verseniz sizde Gözümüzde daha fer, derman var iken dizde Sessiz, sâkin bir hâlde, yazlýk dað evimizde Benim ile yaylasa; emelime kavuþsam.
Beni hatýrlar mýsýn, hülyâlara dalýnca? Birden kýyama dursan, selâm mý alýnca? Hep yanýnda olsam ben, biraz uzak kalýnca “Caným” diye heylese; emelime kavuþsam!
O konan engelleri, benim aþtýðým gibi Yýkarak o bentleri, benim coþtuðum gibi Ýkinci baharýmda, benim düþtüðüm gibi Aþký o da boylasa; emelime kavuþsam.
Sana þiir okusam, öyle ki hece hece Ben aþkta kral olsam, sen ise kraliçe Dillerde destan olsa, tamda kýrk gün kýrk gece Düðün yapýp toy tutsam; emelime kavuþsam…
04/12/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.