’Andolsun, size açýklayýcý ayetler,
sizden önce gelip geçenlerden bir örnek
ve takva sahipleri için bir öðüt indirdik.’
Nûr / 34
Annem’in göðsünü kemiren dudaklarým
savrulan imanýma acýyor mahlukatlar
deðil baþkasýna, kendime yalnýz itirazým
baþ koydum
bu diz annemin dizi
bu diz vatanýmýn
bu diz ise tarihimin
bir zafer þükrüne secde eder gibi sokaklarda bir bayram
kardeþim diyenlerin gözyaþlarýnda masum çocuklar
seve seve ölenler görüyorum
esbabýna ram
caddelerden geçiyorum
sokaklar bitiyor
burasý Tuna
burasý Mezopotamya
doðuya uzanýr ellerim
bir garip kýrgýn Gulca
kuzeyde Çeçenya
bir garip ölüm sesi
doðacak güneþe yemin eder muhteremler
alimler ayak altýnda paçavra
isyankarlara gönülden sarfeder hürmetler
bu kanlý asýrdan bir manzara
kel’e ilacý olmayan bir batý
atýl zevklerinin kurbaný taklitçi neslin baharý
baharda dahi soyunmaz bu kadar aðaç dalý
bir ’amin’ sesine yeþerecek filizler aðlýyor
duyan sesler hüzünlü, saðýrlar rüya görüyor
bu aðlayan kýz çocuðunun sesinide kapatýrlar
kasem edilecek sözler sandýklar altýnda
yalan dünyanýn ahýnda aðlar Rabia’lar
bir yalan, incitmez vicdanýný dahi þairin vicdanýnda
Annem zalim gözlerimi deþiyor þefkatiyle:
-Selam anne, ben yýkýk döküðüm iþte
iþte evladýn, hakkýn kabul mudur yine de?
annemin yüreðinde küfrüm aþk
aþk neye mutluluk getiriyor
soruyor
soruyor
bu yol Cennet’e gider;
budur saçak saçak
budur aleni þafak
nefsine cihatta küskün maveralarda sarhoþ þair
çelimsiz bir göz kýrpýyor heceler
biraz sonra ayrýlýk
çanlar
çalýyor
ezanlar
okunuyor
sevenlerin muradýna hasýl olmak ebedi saadet
yüreðim temiz demekte kolay;
esas saflýk bir helyum nefesinde
O’nun huzrunda bir galaksisiz hizmet
bir ömür boyunca, canda Aþk’ýna sarf etmek
oysa aðzý tütün kokan þairin ellerinde küfür kalem
Kelam olana defalarca asiliðinden bu kadar matem
þair maskara
defalarca günah çýkartan bir istavrit
sakallarýnda bembeyaz kir akýtýyor
ilhamý iki bacak arasýný tatmin etmekte
’iki bacak arasýndakine þehvetliler
iki göðüs arasýndakini görmeyecek kadar kördüler’
þair Cennet’i arýyor kadehlerde
oysa kadehe dolsaydý Cennet þiþe þiþe
içerdi Zeyd’ler doðumdan ölüme
dine mezalim ayet ayet unutulan sýzýlarda
bir misk kokusu insanýn özünde
öz’e iman gerek, imana amel
amel etmeyen imana isyan ediyor baht-i kadir
’son dinin yadigarý tarihine küfrediyor þair’
þair isyan beþiðinden gözlerini kapatýyor mýsra mýsra
Cehennem’de hayal diyor, nasýl olsa böylesi güzel
yok olmaya dayanmaz hiçbir nefis
Cehennem’de olsa, bir sonsuzluk istiyor ins
þükrü; ’kalbim temiz demekte’ kolay
dile kolay
kalbe kolay
amelde riyaya giren diyene hasbelkader ölüm esas haber
hiçbir canlý kaçamýyor ondan, haktýr o çitli, ferman-ý makber
sona eriyor aþk yazarým diyen þair fikri
aþk reklamý olmakta figuranlarýn
es’i yok, esiyor edepsiz
bir günah seli setsiz
kurþunu dahi yok
öldürmeye
kendini
sessiz
sessiz
.