Yine ayný mý düþecek kelimeler? Yine ayný teraneyi mi mýrýldanacak yalnýzlýk þarkýlarým? Gökkubbenin sonsuzluðunda ezilecek mi nakaratlarý; þiirlerimin? Gecenin kör karanlýðýnda; simsiyah kýrlangýçlar mý avlayacaðým? Saatlerimin minesinden söküp aldým rakamlarý Yelkovaný þaþýrdý, akrebi boþlukta salýnýrken saatlerimin Takvimleri söküp attým duvarlarýmdan Güneþe laf geçiremedim; yýrtarken tan yerini en ucundan… Kumsalý ýslatýp ölürken minik minik köpükler Çakýl taþlarý son nefesini vermek istiyor; birbirinin koynunda yalnýz yatarken Tek ben deðilim biliyorum þu koskoca alemde Tek ben deðilim; gökkubbenin sonsuzluðuna þiirleri ezilen… Zamanýn celladý olmayý ne çok isterdim; kimse bilemez… Kimse bilemez; esaretimin acýlarýný akýp giden zamanda… Kollarýmýzda zamanýn kelepçeleri, anahtar kayýp Hücresinde demir parmaklýklarý yok ki zamanýn!.. Bir heves olup geldik dünyaya; bir ceset olup gitmek için Karmakarýþýk rüzgarlarýn þiþirdiði yelkenli misali; yaþam… Yine ayný mý düþecek kelimeler? Yine ayný teraneyi mi mýrýldanacak yalnýzlýk þarkýlarým? Sormaya gerek bile yok; biliyorum…Beyhude soru… Mazinin tozlu raflarýna kurulmak için; Hep ayný monotonluktaki ses ile uzaklaþýyor; tiktaklarým…
Metin Kaya ÝLHAN TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.