Adı Yok

aramýzdaki þiirin adý yok
belki çünküsüz bir akþamdan yoksunduk
çok çok bakýþlarýmýza uymayan gölgelerde
birleþti çizgilerimiz...


rüyasýz sokak kuþlarýnýn
sabah telaþlarýna birlikte uyanacaðýz
ayrý ayrý anlamlarda buruk
yalnýzlýðýn gövdesine sokuldukça
kýþ yaðmuruna ürkek
güzelliðine bakmaya yetmeyince gözlerim
bakýþlarýma acýyorum
sadece gözyaþlarýma olsun
gelir misin demiyorum
demeyeceðim...


yorumsuz
saçlarýný izledim
ayný anda
o andan daha çok
seninle hiçbir anýmýzýn adý yok
seslerimiz yüreklerimize mahçup
birbirimize hayat kadar uzaðýz...


uzaklýkla hayat arasýnda
yeni bir alfabe kadar güzelken nefes alýþýn
taze gül dalý kadar ince
tebessümünle noktalýyorum umutsuzluðu
seni imlasýz seviyorum...

geceye bile sustum
yýldýzlar yorgun
üstelik kaldýrýmlar yollara üþengeç
aramýzdaki korkunun adý yok...


adsýz kalan yanlarýmýza sarýlýp
ikimizin yerine üþümek istiyorum
belki ömrüm gibi yarým bir uykuya dalýp
tamamlarým kalan sensizliðimi
sana anlatamadýðýmý
kendimdeki sana anlatýnca kýzma bana
seni kendimden çok seviyorum...


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: