Sensiz B/abasýz kaldým. Bak üþüyorum kýt kanaat vakitlerdeyim, Ürkmekten aðlamaya mecalim yok... Tüm yetim düþleri b/ana býraktým ya... Ondan böyle kat trilyon isyanlardayým. Þimdilerde hep engelli bütün gayretlerim. Sen gelemezsin diyedir, Belki bu naçar, bu sükut bozan hayretlerim.
Artýk biliyorum. Buruk yüreklerin sessiz figaný, daha bir derin oluyor baba...
O yüzden öfke kusuyor bu densiz yazgýya kanayan bakýþlarým. Sensizlik... sensizlik yetim sancýlarýn azgýsýdýr. Týpký, daraðacýnda kalan nefesler gibi, Bu gidiþ, ayaz bir yalnýzlýkmýþ baba...
celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.