Çoban Çeşmesi
Derinden derine ýrmaklar aðlar,
Uzaktan uzaða çoban çeþmesi,
Ey suyun sesinden anlýyan baðlar,
Ne söyler þu daða çoban çeþmesi.
"Göynünü Þirin’in aþký sarýnca
Yol almýþ hayatýn ufuklarýnca,
O hýzla daðlarý Ferhat yarýnca
Baþlamýþ akmaða çoban çeþmesi..."
O zaman baþýndan aþkýndý derdi,
Mermeri oyardý, taþý delerdi.
Kaç yanýk yolcuya soðuk su verdi.
Deðdi kaç dudaða çoban çeþmesi.
Vefasýz Aslý’ya yol gösteren bu,
Kerem’in sazýna cevap veren bu,
Kuruyan gözlere yaþ gönderen bu...
Sýzmadý topraða çoban çeþmesi.
Leyla gelin oldu, Mecnun mezarda,
Bir susuz yolcu yok þimdi daðlarda,
Ateþten kýzaran bir gül ararda,
Gezer baðdan baða çoban çeþmesi,
Ne þair yaþ döker ne aþýk aðlar,
Tarihe karýþtý eski sevdalar.
Beyhude seslenir, beyhude caðlar,
Bir sola, bir saða çoban çeþmesi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faruk Nafiz Çamlıbel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.