takvim yapraklarýmýn yarýsýndan çoðu kopmamýþtý,
dostlarým henüz eskimemiþti...
adam olmamý istiyorlardý,
para kazanmamý istiyorlardý.
umurumda deðildi hiç biri…
ciðerlerim körük gibi çalýþýyordu;
realite hayallerimi henüz kýsýtlamýyordu,
koþabiliyordum umutlarýmýn peþinden...
akýllanmayý düþünecek kadar akýllý deðildim.
arabalarýn önünden kýl payý sýyrýlarak,
karþýdan karþýya geçerken caddelerde,
gidecek bir yerim olmadan gidiyordum…