O kapýya yakýþmaz, sakýn eli boþ gelme O Yüce’nin tahtýna, sen gönlünü al da gel. Her gün her an yanýmda, olmaný istesem de Haftada gel, ayda gel, hiç olmazsa yýl da gel.
Âdetâ tespihi o, her an adý dilinde Yeter ki yârden essin, koku gelir yelinde Bir Þirin’in uðruna, kürek, külünk elinde Ferhat gibi daðlarý, aþarak gel del de gel.
Elbette gereklidir, her canlýya ziraat Sanatsýz hayat olmaz, hem siyâset, inþaat Hoþgörü, fedakârlýk, hayâ, iffet, kanaat Onca güzel hasletle, adam gibi dol da gel.
Peteðini koruyan, o bey arý ben olam Sevdâmýzý yansýtan, aþkýn nârý ben olam Bir yarýsý sen isen, öbür yarý ben olam Ne olursun kalbini, sen ortadan böl de gel.
Yakýþýr mý þýmarýp, çocuk gibi yeðilem? Hiç mümkün mü gayriye, rükû edip eðilem? Benim çaðrým odur ki, ben Mevlâna deðilem “Ne olursan deðil de”, adam gibi ol da gel..!!! GEL…!!! GEL…!!!; ADAM GÝBÝ OL DA GEL…!!!
01/12/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.