FARKETMEZLİĞİN 24 SAATİ, "Bütün Şiirlerim Senin Olsun" adlı kitabımdan, İsim Yayınları, Ankara 2011

FARKETMEZLÝÐÝN 24 SAATÝ

Senden öte gün baþlar
Senden öte ezanlar, sabahlar
Çok da deðiþmedi buralar
Sol yanýmda aynýmda
Bin cevaplý bir sýr var,
Ulanýp da gider gibi…

Ýþte böyle her sabahýmda,
Yüzüme çarptýðým sularda,
Tazelenir sensizliðim.
Ne ki baþýmýz hoþ deðil,
Günün aðýrlýðý hâkim ve yavaþ,
Duman duman çöker gibi…

Her gün böyle açýlýrým zamana,
Þafaðýn sessizliði koynumda kalýr,
Bir nur, elden uçup yuvarlanýr,
Senden sonra, o garip tat kalýr.
N’eyleyim garipliði, iþte her gün böyle,
Yaþamak, bas bas baðýrýr,
Takýlý plâklar gibi, baþlarým hayata!…
Kapýcýnýn aklý hesapta, bozuk parada
Beni sual edersen;
Sýcak ekmek buðusunda, naylon torbada
Lütfedersin tam bu sýralarda
Hani demli bir bardak çay gibi…

Karþý komþu selâmý usulen
Sen gelsen, dostlar gelse þevk ilen.
Sað yaným adam, sol yaným adam amma
Sebepsiz bir ýssýzlýk var,
Asrî bayram sabahý gibi…

Bu þehri sevemiyorum sensiz,
Mahmur ve aksak ayakta,
Saat ziline ayarlý perdeler,
Sahnede cüceler ve devler,
Kýþ demeden tavuklara oynamada…
Bu þehri sevemiyorum sensiz
Gidiþini umursamaz;
Çöpçüye eðlencelik þu kaldýrým
Kir pas içinde bezgin,
Aðlayýp vazgeçer sanmýþtým,
Her sabah ayný saatte,
Okula giden þu çocuk.
Ýþte yine uyanýr þiþman mahalle,
Kýrmýzý kiremit yanaklarýnda.
Dünya yansa kimin umurunda;
Boyamýþ ince dudaklarýný,
Sakýz ve boncuk sesleriyle,
Açmýþ çarpýk bacaklarýný,
Zamane mankenleri gibi…

Sen þimdi biliyorum,
Sýradan bir günde,
Sýradan bir yerde,
Otobüs kuyruðunda meselâ,
Daireden bir arkadaþ gibi,
Olacaksýn yollarda.
Öylesine konacaksýn bu þehre,
Göçmen kuþlar gibi,
Bir günlüðüne uðrayacaksýn,
Âdet yerini bulsun,
Varsýn misafirlik olsun der gibi…

Vay dinine yandýðýmýn geliþi!
Vay dinine yandýðýmýn dönüþü!
Hele gidinin imansýzý!
Hele gidinin insafsýzý!
Hele soluk al, otur hele!
Oðlan kilo almýþ mý?
Havalar nasýlmýþ, kar mý kýþ mý?
Yeni elbisen yakýþmýþ mý, sor bir!
Çarþýnýn dedikodusunu yapalým
Hadi gel, týpký eskisi gibi…
Biz de alalým, biz de satalým,
Hiçbir þey yapamazsak,
Dünyanýn anasýný satalým,
Hadi gel, týpký eskisi gibi…

Bir tutam ayrýk otudur,
Kaya dibinde unutulmuþ ömrümüz.
Bayýr yeliyle senin yüzünden,
Bir aþaðý bir yukarý gönlümüz.
Farkýnda deðiliz baðlanýþýn,
Gitmeliydik o diyarlara çoktan.
Ne katran kokusu,
Ne cem-i cümle sorgusu,
Çok geç, çýkýlmaz artýk daðlarýmýza,
Çakal deðil kurt gibi…

O eski köprünün altýndan,
Sular þarlýyor hop leyli.
Gün ola harman ola,
Tufan ola, kýyamet ola
Köprüler ben ola, benden ola
Güvenme çöker haberin ola
Yaðma yok eskisi gibi…

Bir gün piþman geçeceksin,
Bezgin seneler terkinde,
Sanma ki, o deli yolunu kesecek,
Ve bakacak öylece yüzüne;
Zeki Müren dinler gibi…

Maziden aðýr aksak bir rüzgâr,
Esecek saçlarýnda,
Sanma ki þiirlerin ardýnda,
Karacoðlu tatlýcýsýnda,
Karýma “evlenelim” der gibi…

Ýlk gençliðimiz buruþ buruþ
Elimiz koynumuzda þimdi.
O gün geldiðinde,
Bomboþ bulacaksýn odalarý,
Sanma ki duvarlar yýkýlacak
Ve uçsuz bucaksýz bir ovada seviþeceðiz.
Belki yorgun argýn bir akþam;
Film seyretmek kadar geliþin.
Sanma ki eski hoþ günler,
El pençe divan duracak huzurda
Yedi cihan haremlik gibi…

Zamandan haber veriyorsun,
Bir bezirgân gibi alýp satýyorsun.
Halbuki batýyor bize çoktan,
Gönülsüz, nazlý, silik
Kendini bitirip, olabilir en fazla;
Bir hasta iþtahý kadar bizden yana...
Er geç, ucu yanýk mektuplar gibi
Düþeceksin elime, belki okuyacaðým.
Sanma ki tekrar tekrar bakacaðým yüzüne,
Hemen her seferinde,
Ve bin kerre affedeceðim,
Týpký yaramaz oðluma yaptýðým gibi…

Geliþin de bir gidiþin de,
Hiç tanýmadýðým bir düðün alayý,
Dost yüzüne hasretim kuru kalabalýklarda.
Ýnadýna dolu dolu yaðsan da
Uyurken pencereme vurmuþtun o kadar,
Hani akmaz kokmaz yoldaþlar gibi…

Zaten yaðmur dediðin iliklere iþlemeli,
Dost elini sýkýnca,
Adamýn gözünü delip geçmeli!
Belki bir zamanlar,
Belki bu þehrin caddelerinde,
Gölgeme basýp geçmiþtin o kadar…
Merhametsiz bir yabancý gibi…

Sanma ki dost olacaðým, düþman olacaðým,
Lise çaðlarýmýzdan uçup,
Bir güne sýðacak dört mevsim,
Yedik bitirdik beyhude günleri
Koca ömre bedel gibi…

Ah toprak baþýmýzdan,
Ah neler çektik yazýmýzdan.
Bana kalýrsa çoktan
Bu hesap kapandý gibi…
Öyle diyor gazeteler,
Kýrkýmýza gelmeden,
Her Türk erkeði gibi;
Bir þiir kitabý,
Bahçeli bir ev,
Ýkizlerle anasý,
Adam olana çok gibi…


Sebahattin YAÞAR
12.03.1999
&
23.04.2007




Sosyal Medyada Paylaşın: