İSTERSEN, "Bütün Şiirlerim Senin Olsun" adlı şiir kitabımdan, İsim Yayınları, Ankara, Kasım 2011

ÝSTERSEN…

Kader, olur mu hiç zalime yoldaþ?
Mülkün ve zulmün pazarý
Çok sonradan kurulmuþ…
Balçýk diye yazarsa da kitaplar
Meðer önce halk olan, umutmuþ…
Allah ilk büyük suçludan esirgemedi,
Ben de Kâbil gibi seni bekleyebilirim…

Oysa yanarým,
Hüküm giymek deðil benimki,
Bir sürgün bile olamadým!
Mekâným kayýp ve dünüm,
Gelip geçer önümden zaman,
Sadece elinden tutabilirim…

En çýlgýn seyyahlar uðramaz
Adým atamaz koylarýma!
Zalimlerin baþý insaf eyler
Býçak çalamaz yaralarýma!
Sürü artýðý kurttan ilham alýp
Gözden ýrak, aðlamadan sarabilirim…

Bilmediðim devirlerden beri
Yaþarým buralarda!
Ne bir ülke ne bir kural
Prangalar sürünmez topraklarýmda!
Çifte dünyalý bir fakirim,
Her gün birinden birine,
Yeleleri bronzdan atlar üstünde,
Ufuklara meydan okuyabilirim…

Vaat edilmiþ hiçbir þey yok
Ne sundular, ne ben istedim cenneti
Yarýsý balkan, yarýsý bereketli vadilerde
Bir ana kadar doðurgan
Aþý boyalý tarlalarý sürebilirim...

Yaðmur çamur demeden el verdim,
Ortak durdum boy atan baþaklarýna.
Lâkin namerttir harmaný bekleyen!
Razýyým aþkýnýn zekâtýna…
Gel basýp geç serdiðim mendile,
Yaratan’dan ve senden gelene,
Bir derviþ sabrýyla boyun eðebilirim…

Baþýmýn üstünde bulutlar yoksa da,
Divaneyim, yerimde durmam bir lâhza,
Alkým mavisi, Kaf’ýn þimþeði demez,
Boynumun borcudur, indiririm arza!
Sen deðil, ihtimalin olsun da,
Gazabý çarparmýþ, kimin umurunda?!..
Merhametsiz yaðmurun tam ortasýnda,
O yalnýz aðacýn altýna sýðýnabilirim…

Adý bilinmez þehrin sakiniyim,
Bir ses gelir arþtan,
Helâk olur benden gayrisi.
Bu erken çaðrý deðil,
Böler uykularýmý her gece,
Yârin boynu bükük fýsýltýsý...
Giden gitsin neyime, sen buyur da,
Surdan önce sana koþabilirim…

Hani efsanelerde geçer ya,
Miraçta Burak emsali,
Bir adýmda daðlarý aþacakken,
Yer delinir, gök çöker
Herkes kendi hesabýnýn derdine düþer...
Tartýya konacak ne malým var,
Ne de senden baþka günahým.
Ayaðýma dolanýr gizli sevdan,
Bir meczup gibi sade seni söyler,
Kýyamette bile uðruna, dönüp durabilirim...

Varsýn büyüsün hiçliðim,
Dönsün varsýn ayný dolap.
Kül, yine payýma düþsün,
Gözlerimi baðlasalar da Yarab,
Sende bitmek, baþlamaktýr her sabah,
Ne güzel þey yanmak yoluna,
Hiçliði, küllerinle savurur, bütüne varabilirim…
Yeter ki umutlar ölmesin,
Anka olup yeniden doðabilirim…

Sebahattin YAÞAR / 08.08.2005

Sosyal Medyada Paylaşın: