Kendimi arıyorum

Çivi gibi çaktým, daðlarda yalnýzlýðým
Kimsesizliðim savrulur durur Alpler’de
En biçimsiz yanlarýyla vurur çaresizlikler
Kerem etse de mecalim bir nebze didinmez
Buz kesmiþtir parmak uçlarýndan iliklerine deðin
…

Lakin, bir üç nokta var bu cümlenin sonunda…
Bu serüvenin devam edeceðine delalettir
Ki yaþantým, ünlem aracasýna sürerken sona…
Ýlkin güzellikleri yüreðimdedir her an, hatýrlarým
Anýmsarým en taze ve en temiz yanlarýmý geçmiþten
Geleceðe bakarken, göz bebeklerimde isyan,
Kýlcallarýmda bir avuntudur beklenmedik huzurlarým…

Karadeniz gibi bu cümleler, yaþam ve bu onulmaz savaþ,
Ýri kayalar göðüslerken o koca koca dalgalarý,
Sinemde hissederim eriyen zamaný, hep bir hýçkýrýk olur…
Geri gelinmeze dem vururken saatler, ihtiyaçtan olsa gerek,
Hissiz ve farkýndasýz ilerler ruhumda bir hicran yarasý
Bir damla kaný yoktur fakat, kemiklerimdedir sancýsý, duyarým,
Duyarým bir de, merhalelerle sýnanan o gönlün hýçkýrýklarýný…


Benzemez, benzetemem nice kullarý irdelerim nafile kendime
Bu sýnav da sanki milyarlarca soru, parmak izi misali herkese baþkadýr
Herkes baþka yorulur, yanýlýr, kýrýlýr, incinir, korunur, sakýnýr, saklanýr.
Fakat ortak bir nokta var ki, üç yanlýþ bir doðruyu götürür…

Üç yanlýþ yaptým ben, bir doðrum vardý götürdü…
Þimdi boþluktayým kader çizgisi üstünde, adým adým boþlukta…
Bir mevsim arýyorum yahut iklim mi desem? Bir yaðýþ çeþidi de olabilir
Bir de, kendimi arýyorum ben, kendimi…
Ne yaðsa ýslanacak, ne mevsimse uslanacak, hangi iklimse huzur bulacak…
Kendimi…
Beni bana koymayan yanlýþlara inat!
Kendimi arýyorum, kendimi…


Muhittin Daðhan
Sosyal Medyada Paylaşın: