gözleri ve elleri 1-2-3

GÖZLERÝ VE ELLERÝ (1)

Havada ýlýk bir rüzgâr; saçlarýný daðýtýyor.
Ben yine gözlerine dair bir þeyler söyleyeceðim
Sen yine park bekçisini gözle
Ben gizlince bir gül koparýp sana vereceðim.

Elimi havuzun suyuna daldýrýp( sanki yüreðine)
Gözlerine öyle derin ki…
(Düþünce gözlerine kayýp olurum)
Ýçimi burkarken sözcüklerin;
“ya sen erken geldin
Yâda ben geç kaldým”
Ne sen geç kaldýn
Ne ben erken
Buydu olmasý gereken.

Ameliyat masasýndayým
(Ölümü his edince )
Gözlerini tavana iþlemiþ; bir nakkaþ
Kim gözlerini iþleyebilen nakkaþ?
(Doktorlar aldýrmadý narkoz etkisi dedi; birisi.)

Yüzümde tebessüm; ameliyat masasýnda
Ölüm korkuyordu yüreðimden
Sen çarpýyordu
(Doktorlar þaþýyordu)
Bense gözlerinde dolaþýyordum

O narin ellerin ellerimde
Havuzun baþýnda gözlerine bakýyordum
Sarhoþ oluyordum
Sen yasla baþýný; göðsüme
Ben saçlarýnda dolaþtýrýrken kaba ellerimi, incitmeden seni
Anlat içinden geçenleri
Ya da sus dinle beni; sana gözlerine dair bir þeyler söyleyeceðim…

Saat yirmi üç on gülümse;
Gamzelerinde gül açsýn
Dolaþ yüreðimi yasaklarýn inadýna
Ömrümce ilk defa seninle mutlu oldum.
Korkusuz olsun adýmlarýmýz mutluluðumuz ebedi olsun
Hep sana gözlerine dair…
Yüreðim çýrpýnýyor
Bekledim
Gelmedin…

8mayýs 2010


GÖZLERÝ VE ELLERÝ (2)

Yürüyordu zaman üstümüze doðru
(Su berrak avuçlarýmý ovdu)
Kupkuru bir dal gibiydi
Elleri narin ve hünerli
Beyninde kanatýn resmi
Elinde fýrça yanýyordu,
Can çekiþiyordu.
Gözleri tuvale kendini çiziyordu

Öyle sersem bakýyordum ki; gözlerine
O gözler o kadar güzel diki…
Bu kadar anlam nasýl sýðdý?
Yýlan gibi bakýyordu
Yanýndan geçtim görmedi
Anladým gözleri kördü.

Önce avuçlarýmda elleri kayboldu.
Sonra bedeni
Fýrçanýn külleri savruldu
Dilli çataldý
Saçlarý rüzgâra dolandý
Birden yok oldu

Ben uzandým yataðýma
Odamýn kireci dökülmüþ tavanýnda
Orda bir çift göz vardý
Kireç döküldü
Duvar çatladý
Tavan öylece kaldý.
Ürktüm korkmadým

Tavan yoktu gözleri vardý
O kadar anlamý nasýl içine sýðdýrdý
Yýlan gibi bakýyordu
Ama ne yazýk ki kördü

Zaman durdu su kurudu
Dedim resim dedi þiir
Umut vardý tuval kanadý
Umut vardý
O yoktu
Tuval kanadý
O yoktu ben kanadým
Kazým DEMÝR 06.06.2010






RESÝM ÞÝÝR YAZDI.


Yürüyordu zaman üstümüze doðru
Su berrak avuçlarýmý ovdu
Saçlarýna rüzgâr doldu.
Eðdi baþýný kaldýrdý
Gözleri beni benden aldý.

Kupkuru bir dal gibiydi,
Elleri narin hünerli
Beyninde kâinatýn resmi

Elinde fýrça can çekiþiyordu
Tuvale gözleri kendisini çiziyordu
Öyle sersem bakýyordum ki gözlerine
Bu kadar anlam nasýl gözlere sýðdý
Bazen bir yýlan bakýyordu yakýyordu.

Yanýmdan geçti görmedi
Anladým ki kördü
Önce avuçlarýmda elleri kaydý,
Sonra bedeni
Fýrçanýn külleri savruldu
Dilli çataldý
Yýlandan yýlan çýyandý…


GÖZLERÝ VE ELLERÝ (3)


Gözlerin kocaman bir dünya
Ben o dünyada bir nokta
O kadar büyük iþler için ellerin
Narin zarif hünerli
Kuþ cývýltýsýný
Rüzgarýn sesini
Tuvale çizebilen
Ama gözlerin
Çeliði eritecek kadar keskin bakan
Derinliði yüreðimi burkan
Hep gözleri karþýmda öylece bakýyor bana
Mutlu olmak var dedim kendime
O günden sonra…



















Sosyal Medyada Paylaşın: