Yarının Yaşı Yok

Gün, kýzýl saçlarýný salarken suya
zamaný nazlý nazlý devrederken akþama
daha göðün yýldýzlý dalýna týrmanmadan ay
henüz gecenin ayaðýna takýlýp düþmeden yalnýzlýðým
alacasýnda akþamýn, þimdi
hemen þimdi bir telefon çalsa.


Yarýna açýldý kýrlangýç yuvalý pencereler
yaþamýn uzayan dallarýný süsledi umut tomurcuðu.
Açmaya mahkumdur ya mayýs çiçeði yürek
kaptýrmadan yapraklarýný poyraza
sararmadan, solmadan çehremin goncasý
bir telefon çalsa.




Hayatý ebruliye boyayan ressam
düþlerden çýkarsa tüyleri seyrelmiþ fýrçasýný.
Eskimiþ okkasýndan alýp gerçeðe batýrsa.
Gerçeðin tam da göbeðini boyasa
silik biraz
kýrýk mavi
ama olsun
bir telefon çalsa.



Yaþamýn yassýsýnda söndü mutluluðun yalancý mumu
çiftetellisi kýsa sürdü gençliðin.
Arzularý uyuttum tek yastýklý yataklarda
dün büyüdü acýlarla.

Yýllarýn bilge öðretmeni öðretti
yarýnýn yaþý yok...

Dün büyüdü acýlarla
yarýnýn yaþý yok
an, sadece an.
Ah þimdi, þu an bir telefon çalsa.


s.u


Sosyal Medyada Paylaşın: