ceza

cam kýrýltýsý

rüzgarsýz þehre
esmer çocuk bir taþla elinde
cam eve gerip kolunu
boþalttý bir bir sustuðunu

dinlendi gözleri yanmaklýydý
acýya bakmaktan

duruldu çehre
aðlamaklýydý

ev
sessiz bakýþlar ile
kursaðý titreyen kuþlar arasýnda
yýkýldý sallanýp

küçük bir yaprak döndü ilkin havalanýp
kuþlar caydý göçmekten
yeniden üflendi aðýz





yangýn

ateþ yürüyordu
en çok kendini yaktýðý halde
kývrýlýp cezbeyle büyüyordu
biz
yalnýzca kör pervaneydik
uzvumuz
mutlak aþkýn içre tutuþurken

mutlak
ýþkýn
söndüðü bir anda öldük




kin

enkazýndan doðdu þehr
uykudan sýçradý çocuk
elinde taþtan ziyade
taþýnda el vardý yaralý
attý kendini camdan
kýrýl kýrýl kýrýldý
esmer parçalara saçýldý





çare

ne sen
ne ben
ne kanatlarýmýzýn külü

þavktan azade körüz
rüzgar yok tenimizde
ev yok
gün yarý ölü

ucu ayaðýmdan çekilen bir yol ki
yol bile gitti
çare yok




veda

ve þehre üfledik
son eda



















Sosyal Medyada Paylaşın: