Her gün çýkar bizden atýk: Çöp, hurda, öteberi, posa… Emektar, zamanla ýskarta, artýk… Ömürden fire, yaþanan ne varsa!
Meselâ gazete, okurken eskir, Ekmekse, bayatlar bir gün sonra! Ah, evlerde daha neler tüketilir, Sayýlandan çok, bilinenden baþka!
Acýsý yüzünde mor utanýr komþu kadýn, Kayar köpük gibi merdiven boþluðundan! Ya da sarhoþ narasý, çocuk aðlamasýnýn, Götürdükleri senden, benden!
Yaþanýr kentlerde sýðýntý, safra; Ucuz insan gücü, ekmek arasý! Kaç öðün, ne öðütür her sofra; Evlerin özeti bir çöp kovasý! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.