Bir gün eðer kalýrda çýkmazsam
güneþe küs gecelerde
bil ki ve bil ki;
yokum
ruhum terk etmiþ bedenimi
anlarsýn
yokluðuma ne olduðunu
gözlerimde kayýp yýllar oluþurken
mimiklerim donmuþtur
artýk
gelmeyecek tüm sözcükler
çünkü;
þair ölmüþtür
sessizliðine gömün artýk
uyusun mýþýl mýþýl
Sonra sesler gelir arkamdan
vah vah aðlamaklý
biri babam der, birisi kocam
kimi sevdiðim
yol ýramýþtýr artýk kaybolur an
karþýlar zebaniler
sorguma katýlýr melekler
sonrasý bildik sorular
cevabýnda þair
diline dolanýr yaþadýklarý
der; ben aþýðým aþýk
doðumdan sonsuza kadar
of of dünya çok kýsaymýþ
ellerimiz koynumuzda kaldý
Gömün ki yanmasýn ateþinde aþklar
ýssýz adalarda dolaþsýn geyikleri yurdumun
ben metruk diyarlarýn baykuþu
asi dalgalarda sýðýnaðým
terk edeli yanýyor, yanýyor,yanýyorum…
kan revan içinde ellerimde týrpanladýðým hayat
mavzerin düþüne düþümü kursam
eyler mi ruhumu ruhumun çilegahi
sonsuzlukta vuslata mayadýr aþk
Ey sevda dolu sine
þair ölmüþtür sessizliðe gömün hemen.
26-10-2011
Hayrettin ÞAHÝN