ben bu þiiri yazarken sen çok uzaklardaydýn... belki boyun uzadý görmedim, belimi büktü de sensizlik öldüremedi...
ben bu þiiri yazarken, tanýdýk tarafýn kalmayýncaya dek deðiþiyordun, titreyen bir serçe bile görüyordu seni benim aklýmda solmuþken hayalin. þimdi hangi göze deðsem kanýyor gözlerim.. kim dindirecek acýsýný? gerçekle yüzleþmek ne kötü senin yerine...
ben bu þiiri yazarken yaðmur þehrine güneþi taþýyorduk biri gidip diðeri geliyordu karanlýðýn ve doðum günümdü dün, unuttun tek bir hatýram kalmamýþ sende ölüm günüm olsa da bilmezdin ya... ben bu þiiri yazarken bir sýðýnak aradým eskiden olsa sana gelirdim orada burada tükenir sana gelirdim bir kez daha yýkýlýrdým kaldýrýmlarda ama yine gelirdim anladým þimdi sen yoksun kendime geldim ben bu þiiri yazarken sen olsaydýn yanýmda bu þiir olmayacaktý, bilmiyorum hangisi daha iyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
auroras Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.