Zahiri Hatırlayışlara Bir Gecelik Saygı Duruşu

Hiç deðiþmemiþsin, gölgelerin bile kýrýþmamýþ
Hala ayný günlerden dikme bir hüzün üzerinde
Geceler yine gözlerinin kiracýsý
Ellerin yine tereddütlü pinokyo yalanlarý
Yine unutacaksýn beni öptüðünü sandýðýn günleri
Çünkü sen parlak bir teras böceðisin
Çatýsýnda hiç duramayan biraz kýpýr kýpýr



Müsaade edersen gözlerine bakarak konuþmak istiyorum
O yüzden ne olur kaçýrma aðlamalarýný dudaklarýmdan
Sýkýþ sýkýþ bir hüzün içinde telaþsýz bezginliðim
Kimsesizler yurdunun en yorgun öðrencisi gibiyim
Eðer dayanamayacak gibi olursa yapraklarým
Biraz yaþadýklarýmýzdan kopardýðýn harflerle üfle
Bilirsin çabuk kururum



Rakým Kýrk Bir
Buralar serin olur düþ akþamlarýnda
Üstüne sarýlacaðýn bir renk giy istersen
Üþütüp için acýyacak yine
Eskimiþ kadife bir rüyaný giyin ya da
Seversin sen altyazýsýz öpmeleri
Susturucu takýlmýþ kapýlmalarý
o simasýz birikintilerinde



Gözlerin yine hep o pencerelerde deðil mi
Hem öfke duyup hem beklemek gibi sevdiðimiz þeyleri
Vazgeçememenin günaha bulanmýþ hazzý gibi
Hafýzaný bir su damlasýnda hapsetmek isteði gibi
Ruhunun kýpkýrmýzý olduðu zamanlara çentik atar gibi
Ne muhafazakar bir dilin var
Sözcükleri adýmlamaktan kaçan



Bazen ne düþünüyorum biliyor musun?
Mezar topraðýna bile solmasý güç çiçekleri ekiyoruz
Hiçbir þey solmasýn istiyoruz ölümden evvel
Solgunlaþmasýnlar istiyoruz elimizde kalan son tutkular da
Koltuk altýmýza sýkýþtýrýlmýþ bir buyruk gibi
Kim keþfedebilmiþ ki sonsuz haz topraklarýný
Belki de bu yüzden düþkünüz sonlarýn bile bakir olanlarýna


Tüm mazeretler tende durmuyor, kayýp gidiyor
Vücudumu saran þarap kokulu anýlarýmdan çaresiz



Biliyorum bulutlara sarmalanýp da
Camlarýný kýrýp acýtan mesajlarý sevmiyorsun
Ýstiyorsun ki paslý da olsa sýrra kadem basamasýn huzur
Ama bir yandan da biliyorsun ki huzur dünyanýn en çabuk esen rüzgarýdýr
Aðlama sakýn darmadaðýn bir sessizlik gibi
Ben hala acemisiyim yapýþtýrýlamayan hikayelerin
Ne kadar zamaným kaldý ki daha sana ölecek
Biraz sonra gözlerin bile ne renkti hatýrlamayacaðým ne de olsa
Çok sevdiðin bir kitabýn sayfalarýný kimsesiz bir okyanusa baðýþlaman gibi
Sýrf sen öyle istiyorsun diye



Gel buradan kaçalým
Týpký eski olmayýþlarýmýzdaki gibi
Sen orana kaç
Ben burama
Kaçalým hiç tanýmadan ikimizi
Hiç tanýnmadan yine usulca, usülsüz
Daha birbirimizi hiç bilmeden, bilemeden
Doðmamýþ bir sancýnýn kordonu sarmadan ruhumuzu
Kaçalým yine þimdisizliðimize


- Garson!
- Buyrun!
- Bu þiiri karþý masada yalnýz oturan bayana verebilir misiniz?
- Tabii efendim…
- Teþekkürler…


Sahi kimdin sen?
Kul ile sevda arasýna girecek kadar pervasýz ve görünmez
Ve keþke
Hatýrlayabildiðim bir gerçekliðin kalsaydý bu geceden…


Oktay Coþar






Sosyal Medyada Paylaşın: