Uğultu
bir uðultu bu dolunaydan kalan
yastýðým yaslý baþýmda
gözlerimde kalbur altý bir kalabalýk
duvarda bir ses, resmimden gelen
içinde çalgýcýlar var çaðýran ýlýk þevklerle
kendime kapanýyorum çýðlýklarýný yummuþ bir tohum gibi
uðultu her yer
her yer uðultu
gel diyen
çarþafýmýn altýnda kýpýrdanýyor ölümüm
satýn alýnmýþ bir intihar gibi ucuz bir gizem vaktindeyim
ulaklar toplanmýþ çýðýrtkanlýk yapýyor karanlýðýma
uðultu bu uðultu
çok yakýþmýþ bu fular azraile
yeni traþ olmuþ belli tüm ciddiyetiyle
melekler merasimin en arkasýnda
kutsal bandom iþ baþýnda
karabasan neden sýký sýký sarýldý ki bana
dostum karabasan
her iz ayrý bir yitiþtir her inancýmda
her inandýðýmda biraz daha erteliyorum mutsuzluðumu
kaçýþ yok
kaçýþ yok
çýkýþ yok
çýkýþ yok
çýkmaz sokaklarýn sýrlarý paramparça
her bir sýr bir pencere ardýnda
bir pencere daha mavisinden düþüyor
düþüyor uðultu tüyden aðýr
yine bana yine yanýma
içeride onca ben
dönüp duruyorum aðlamaklý semazenlerle
uykusuzluðum vicdansýz bir namlunun ucunda
kimin ne kadar öleceði belli deðil bu suskunukta
kimin ne kadar seveceði belli deðil çalýntý haykýrýþlarda
ilk defa katil olmuþ birinin çarpan kalbi yüreðimde
nefes alamadýðým bu zamanlar pek bir taklit sanki
uðultular bir kulaðýmdan girip ruhumda takýlý kalýyor
acemice çizilmiþ eðri büðrü koridorlar gözümün önünde
kaybolup duruyorum kendi yalnýzlýðýmda
bir mengenede sýkýþtýrýlýyor üzüntülerim
yeni bitirilmiþ bir ceset heykeli kadar soðuk bu saniyeler
çok yarým bu rüya
biri sonunu býçaklamýþ gibi bu rüyanýn
bembeyaz bir ölüme kurban gibi
bu ibadetlerin arefesinde
Uðultu bu uðultu
Uðul Uðul
mumyalanýyor içimde hýzýný kesmeden
biri düþlerime zehir koymuþ sanki
can benden gizli gizli çekiþiyor derinimde
Uðultu bu uðultu
gülüþlerimi bile bekleyemecek kadar aceleci...
Yeter
debelenip durma daha içimde
ateþ oldun
cürumun kadar da yer yakýyorsun
daha ne istiyorsun?
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.