MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BERDUŞ
ferman kemal

BERDUŞ





I
Sahile uzanmýþ bir berduþ
Ayaklarý kumun içinde
Gözleri þiþmiþ
Sakalý serdüþtün sakalý gibi karmaþýk
Üstünde yýrtýk pýrtýk bir elbise
Yüreði bölük pörçük
Yýrtýlýp çöpe atýlan bir mektup gibi
Yanýnda bir köpeði
Tek sýrdaþý
Hatta yoldaþýdýr
Ay, öyle güzel vururdu ki denizin dibine
Balýklar serenat yapar sevdiðine
Denizin en dibinde
Aþk ý destan yazar köpek balýklarý
Kendini yaþamýn güzel kollarýna býrakýrdý…

II
Doðruldu berduþ
Belinde ince bir sýzý
Teninde
Gündüzün kavurucu sýcaklýðý
Dalgalarýn hýþýrtýsýnda
Uzanýverdi sigarasýna eli
Ama olmadý
Dalga ihanet etti
Son sigarasýný da alýp götürdü
Bir gemici buldu
Ve kaçak bir tütün sardýrdý
Sonra uzandý yine
Gözleri yýldýzlarda
Kulaklarý
Çýlgýnca sesler çýkaran diskoteklerde
Yanýna kadar sokuldu bir martý
Özür diledi berduþ
Gecenin bu vaktinde
Verecek bir þeyi yoktu martýya
Boyun eðip gitti martý
Ardýnda kaldý buruk
Ýki damla gözyaþý
Üzüldü berduþ
Sonra aðladý
Kendi de açtý çünkü…

III
Bir ses uyandýrdý
Yarý uykulu halinden
Sýzlayan bir sesti
Belli bu ses derbederdi
Belki de yüreðindeki kederdi
Ve fark etti
Vadesi dolan bir tanrýçaydý bu
Lilith
Ölümü bile güzel kýlan tanrýça
Senmisin dedi
Sesi çýkmadý ama biliyordu
Daha önce görmüþtü
Binlerce yýl önce
Ve þimdi, deðiþmiþti
Gördüðü anda yaþamak istemiþti berduþ
Ama aðlýyordu hala tanrýça
Silkelendi
Halikarnes e karþý bir göz seyritti
Deniz suyuyla yüzünü yýkadý
Ve yanaþtý tanrýça ya
Ýlkin ürkekti
Sonra ilk defa oluyormuþ gibi erkekti
Özür diledi
Ve derdini sordu
Benim vadem doldu dedi
Atýldým çöp tenekesine dedi
Olmaz dedi
Berduþ
Sen kaldýrým gülüsün dedi
Yok dedi tanrýça
Sonra berduþ
Korku ve cesaretle
Hayatýnýn son isteðinde bulundu
“Müsaadeniz olursa
Size aþýk olabilir miyim”?
Dedi
Yok dedi tanrýça
Ben seni hak etmiyorum dedi
Sonra yürüdü
Çýplak ayaklarýyla
Denizi yardý
Gitti gitti gitti
Berduþ dur dedi
O gitti
Dayanamadý berduþ
Kafasý zaten bir hoþ
Takýldý peþine
Bulma umudu ile
Ama ne gezer
Tama son nefesini verme arifesinde
Konuþtuðu tanrýçanýn hayali olduðunu gördü
Çünkü tanrýça da sahilde onun peþinden aðlýyordu….

(Ferman Kemal ZENCÝRCÝ)
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.