15:15 (Üç On Beş)

Her gün saat üç on beþte çalardý sirenin sesi,
Hayat durur ve ben yaþamaya baþlardým.
Sen yol aldýkça nefesin nefesime karýþýr,
Hatlarýn arasýndan yüreðin yüreðime dokunurdu.


Aramýzda denizler, daðlar vardý belki
Ama sesin sesime kavuþtuðunda
Gözlerim hayaline deðer,
Sevdan sevdama yol olurdu.


Gözlerimin içine saklamýþtým seni,
Gözlerime bir göz deðdiðinde seni görsün diye.
Ýçimde kavrulan ateþ ellerinde söner,
Bakýþlarýnla hayatým yeþerirdi.


Þimdi yine üç on beþte kalkýyor hayat,
Her zamanki yerinden.
Ama sen yoksun içinde
Hatlarýn son duraðý yüreðim deðil artýk.
Sesin baþka seslere karýþýyor,
Hayalin baþka hayallere…


Þimdilerde yýldýzlara sakladým sevdaný,
Kar, yaðmur, rüzgar deðmesin bozulmasýn diye.
Umutlarýmdan bulut yapýp düþtüm peþine,
Þimdi adým adým çýkýyorum yanýna.


Daðlar, denizler deðil,
Koskoca bir kainat var þimdi önümde.
Nasýl, ne zaman, hangi yüzyýlda gelirim yanýna bilmiyorum,
Ama gün gelip sana vardýðýmda,
Sevdanýn yýldýzlarla beraber kaymasýndan korkuyorum…

23.11.2011
Yasin AKAY
Sosyal Medyada Paylaşın: