Sensizlik İbadetim

günah mýydý,

sevmek seni...

belki öyleydi,
belkide deðildi.
...


zira..

ellerin yasaktý,

gözlerin..
sesin..
herbirinin karþýlýðý
iç lugatýmda günahtý,
muhasebe defterim
sen diye gösteriyordu tüm cari açýklarýmý.


ve..

ellerine dokunmamak
bakmamak gözlerine
razý olmak sensizliðe
bunlarýn
tüm hepside
kýblesiz ve ezansýz namaza durmaktý,
ve iftarý olmayan bir oruca niyetlenmekti.
senden Rabbe sýðýnmak
belki, bu yüreðe en aðýr gelen ibadetti...

ellerine ve o tatlý týnýsýna sesinin
katiyyen yeminliyim

ama ya gözlerin..

bilirim, bekliyorlar pusuda,
beni sýrattan itmek için...



...

sen uçurumunun kenarýndayým iþte
sýmsýký tutunmaktayým ahdime,
ama bir zebun içimde
rüzgarla iþbirliði peþinde,

gizliden gizliye...




Tuðba TÜrkmen



Sosyal Medyada Paylaşın: