Zihnimin antika bir köþesinde, Anýlar kahvehanesinde
Ýþittiðime göre, görmüþ geçirmiþ eskilerden;
Öyle apansýz, Uðultulu bir kalabalýkta rastlamýþým sana.
Hiçmiþsin ilkin, Sonra kim olmuþsun, Sonra biri, Sonra sen, Sen derken ben olmuþsun sonra...
Öyle kendimi unutmuþ halde yürüyormuþum ki hayal sokaðýnda, Hayat, kurtlar sofrasýnýn bezini silkeleyivermiþ gökten aþaðý, Gerçekler patýr patýr dökülmüþ baþýma...
Sonra geriye sarmýþ film þeridi, Benken sen olmuþsun, Sonra biri, Ve kim derken, Yine hiç olup karýþmýþsýn yabancýsý olduðum kalabalýklara... Sosyal Medyada Paylaşın:
T.Türkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.