Ýçeriye Doðru Bir Adam Ve Benim Babam
Hiç kimsenin bilmediði gibi
Kullandým suskunluðumu
Aðlamak islah edici,
Ve felaha erdirici deðilken iyilik
Ben susmadým kalbimin gücünü
Makul bir seviyede sevmek
Mümkün olsaydý damardan
Kan tutmayacaktý ülgenliðimi
Söyleyecek kelimelerimi
Bekleyen ýssýz yalnýzlýðýmý
Ýsmi cismi yok bu dünyadan
Çýkýp gittiði kapýnýn eþiðine kadar
Ne çok geldimse de bir kararla
Ölmek sebep olmadý bir dem
Daha çok özlemek için onu
Rüküþ bir dünya gailesiyle
Ýbresi sona gelene kadar yaþadý
Bir eli etiyle kemiðiyle üzerimizdeyken
Diðer eli hep arafýn ötesinde
Bir sýrat gibi yol bellemekteydi
Ölümle muhabbet hattýnda olmalý
Derdi insanýn hayatý boyayan sýfatý
Gökkuþaðýndan daha ilhamlýdýr
Dünyayý kuþatýp dururken
Ve hep bir iyilikle söylenirken
Benim babamdý o herþeyden ýrak
Allah a ve bana yakýn adam
Ölümün hayatýnýn ikizi olduðunu
Söyleyip giderken elvedasýyla
Merhabaladý refik i alasýný
Bense þimdi sönmüþ bir kandille
Ayný suskunluðun yangýnýyým
Hergün çarmýha gerdiðim akþamlarý
Hüzünlerin hizasýnda býrakýyor
Ölmenin prrovasýný yapýyorum
Sadakat menzilinde tuttuðum kalbimle
Güzel hatýralarýn þenliðinde babamý
Yeni bir hýzla hazlanarak yarýna
Gülüþlerinin ikrarýyla halelenip
Yeniden daha çok seviyorum…