Ben bir öğretmenim , Güzel ve güneşli günlerin habercisiyim. Yılmadım,yorulmadım, Yurdumun aydınlanması için hep savaştım. Anadolu’dan çıktım yola. Tezek kokan sınıflarda verdim ilk dersimi. Soğuk kış günlerinde Çıplak ayaklarıyla gelenlerdi ilk öğrencilerim. Gözlerdeki ışığı, Düşüncedeki umudu, gördüm onlarda.
Diyar diyar gezdim Anadolu’yu Irgat oldum tarlalarda. Tohum ektim,fidan diktim geçtiğim yollara… Bakın yamaçlara Kır çiçekleri göreceksiniz Rüzgarlarda savrulan; İşte o benim; Ben bir öğretmenim.
Şan,şöhret değil benim işim Makam,koltuk hiç değil. Ben gönül eriyim yüreklerde. Dikenlerin içinden daldım gül bahçelerine, Taşlı,çamurlu yolları aşarak, Basamaklardan bir bir çıkarak, Ardıma hiç bakmadan Koştum güneşe doğru.
Ben bir öğretmenim. Köyde,kasabada,şehirde, Yurdumun her köşesinde, Rengarenk çiçekler aradım. Gittim,gördüm yaşadım, Petek petek bal yaptım; Sınırsız cevherler vardı,işledim.
Acı çektim,çile çektim Ama hep gülümsedim. Kin,öfke,nefret nedir bilmedim. En büyük ilkem: “Yurtta barış,dünyada barış Hakça,kardeşçe,birlikte yaşayış.”oldu.
O çiçekler, Yarlardan ovalara bakan Rüzgarlarda savrulan kır çiçekleri; Dağıldılar yurdumun dört bir yanına. Şimdi siz! Kiminiz doktor,kiminiz mühendis,kiminiz sanatkar... Kiminiz işçi,kiminiz memur,kiminiz köylü Kiminiz,anne,kiminiz baba… Ama hepiniz öğretmensiniz. Gözlerinizden ışık, Yüreklerinizden umut eksik olmasın. Açın gönül pencerenizi ! Verin ilk dersinizi Adı “İNSANLIK” olsun…
SAKLI ŞAİR
Sosyal Medyada Paylaşın:
SAKLI ŞAİR Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.