Karadeniz
Nasýl yaktý ise beni yürekten,
Sende onu öyle yak Karadeniz.
Acý bir hatýra neyse geçmiþten,
Hepsini kökünden yýk Karadeniz.
Teselli vermiyor artýk umutlar,
Simsiyah geliyor bana yarýnlar,
Çýrpýnýþlarýnda dert var,sitem var,
Dinlerim,içini dök Karadeniz.
Ýstersen aldýrýþ etme sözüme,
Gece olur uyku girmez gözüme,
Dönüp bakmaz oldu artýk yüzüme,
Ne olur,bari sen bak Karadeniz.
Artýk vazgeçemem ben o gülümden,
Ýnan çare umdum soðuk ölümden,
Dostlar bile anlamýyor halimden,
Senden baþka dostum yok Karadeniz.
Nazarlar deðmesin kara kaþýna,
Feryadýný duymaz etme boþuna,
Düðünler kurulmuþ sen de baþýna,
Allý çiçekleri tak Karadeniz.
Umut mu bekledin aþk baharýndan?
Gözyaþý dökülür dalgalarýndan,
Vurulup da bir gün þah damarýndan,
Dizinin üstüne çök Karadeniz.
Korkuyorum sensiz ölüp gitmekten,
Korkuyorum bir mum gibi sönmekten,
Nasýl yaktý ise beni yürekten,
Sen de onu öyle yak Karadeniz.
***özcan bortepe***
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.