Ne olur insanoðlu, acze düþmeden uyan! Baþýboþ yaþamanýn, sonunu gör; bîtap var.(1) Ta Âdem’den bu yana, her zamanda geçerli! “Birliktelikte rahmet, ayrýlýkta azap var.”
Lâin þeytana uyup, nâr-ý cahîmde yanma (2) Kör nefsin hîlesi çok, sakýn ola ki kanma O azâmet sahibi, sâde “affeder” sanma Hakk’ýn cezasý aðýr, hak edene gazap var.
Suçlu olana dahi, baðýrýrken, kýzarken Herkesin ortak derdi, kör düðümü çözerken Gel de sende onu seç, konuþurken/yazarken Hiç bir gönül kýrmadan, en güzel bir hitap var.
Neler neler gizlenmiþ, o güzelim erlikte Sevgi, saygý, hoþgörü… Ne ararsan dirlikte Ýnsaný insan yapan, “edep” ile birlikte Huzur/güven saðlayan, hem kural var, âdap var.
Hiç kimseye darýlma, kendi nefsine darýl Kurtulmak istiyorsan, ölmeden öl de; diril Yanlýþ yollardan vazgeç, o kopmaz ipe sarýl Her türlü derde devâ, Hak’tan gelen kitap var.
Küfür üz’re ölenler, yaya kalýr sýratta Yüzlerin ak çýkmasý, mahþer günü “berat”ta Hazýr mýsýn o güne, hem kabirde, ahrette? Bu dünyada ne yaptýn, birer birer hesap var…