Aþýkta keder neyler gam halk-ý cihanýndýr
Koyma kadehi elden söz pir-i muganýndýr
Þeyh Galip
Uyan gül yüzlü dostum! Uyan ki gelsin duyan
Gece zikir yükselsin, çoðalsýn tesbih sayan
Çoðalsýn tevâzuyu kibir yerine koyan
Riyakâr elbiseler görkemli görünse de
Ýçinin pisliðini örtmüyor bürünse de
Þüpheli görünenden sakýndýr bizi ya Rab
Alnýmýz ortasýna koy namaz izi ya Rab
Kendi aþkýnla döþe boþ içimizi ya Rab
Ya Rab bizi tembellik ve darlýkla sýnama
Bilmeyip hata etsek, öðretmeden kýnama
Kaçtým fâni âlemden, bâki âleme kaçtým
Kollarým yukarýda dua için el açtým
Nefsimi doyursam da selâmýna hep açtým
Gördün iþte halimi, sözünü dinliyorum
’’Affet, affet!’’ diyerek her saat inliyorum
Ey gökleri var eden, ihsanýný bol eyle
Kusurlar iþledikçe gönlümüze Sen söyle
Bitmeyen hazinenden nimetleri bahþeyle
Ver Allah’ým katýndan dertli olana deva
Ver Allah’ým katýndan hasta yatana þifa
Ýnsan his dünyasýndan dua ilham alýnca
Allah’a döner ruhu elbet darda kalýnca
Bunca dileklerimi o makama salýnca
Sanmayýn istemekten öyle çok utanýrým
’’Ýste vereyim!’’ diyen tek Allah’ý tanýrým
2011
Müjgân Akyüz/MAJ
Gülbank: dua, tekbir, türkü, (Koþuk ya da düzdeyiþ olabilir)