Ey Canı Cananım Sanadır Bunca Lisanı Encâmım

Bir demet þiir sundum gönlümün bahçesinden
Gözyaþlarýmla suladým sabýr topraðýnda besledim
Yeþerdiler çilelerin gölgesinde
Al kokla yüreðimin buruk rayihasýdýr

Gönlümün mabedine gel, koy baþýný secdeye
Tut ellerimi dökül gözlerimin rengine
Gör gözlerimde sensizlik ne çile
Vuslatý sun leblerinden dökülsün buse

Ey yokluðunun resmini çizmekten bî zar olduðum
Firaký yaþattýn firkati gördüm
Yalnýzlýðýmda düðüm düðüm oldum kördüðüm
Gel çöz beni sarýl boynuma olalým lam elif
Sarmaþ dolaþ yan yana vecd ola

Sunayým afaký gözlerimden
Dem döktüðüm günleri sileyim ezberimden
Bir ayine olsun merhamet et düþmesin
Bakýþýn bakýþýmýn nazarýndan
Unutayým yokluðuna bakmayý

Gel ey þu yaralý gönlümün þifasý
Maðlup oldum gizli derdin zehrine
Bahþet incitmeye kýyamadýðým lisanýndan
Dinleyeyim bir terennüm
Sun ab-ý hayat içeyim o manalý kelâmýndan
Þair sözlerin ikrarý devadýr cümle derdime

//Sevmelere doyamadýðým, ayrýlýðýnda usumdan atýp kovamadýðým, vuslatý sonsuzlara býraktýðým ey can-ý cananým sanadýr bunca lisan-ý encâmým//


Sosyal Medyada Paylaşın: