Üzerime gelen duvarlarý
k’aralamak istiyorum
en geriye doðru.
badana altlarýna sýkýþmýþ
bir hücremi bulurlarsa
söyle onlara;
þafak sayarken sürgünü baþa saranlarýn
boðazýna geçecek bir gün
bu týrnaklarým. . .
En nefessiz kaldýðým anda
avcýnýn tetik çekiþini beklemeyecek kadar
gururlu bir hayvandý ,
aþkla soluklanan karanlýk köþelere atýlmýþ kalbim.
Ve nefes alabilmek için
kendi boynunu ýsýracak kadar da
onurluydu adýmlarý insanlardan. . .
Ama kimseye yaranamazdý yine de
üç beþ adým sonra.
Ölmek bile anlatamaz ya bazen can çekiþini,
iþte öylesi lanet bir hayat ördüler baþýmýza.
Þimdi kutlamalar,
cafcaflý mekanlarda havaya savrulan alkýþlarda
kalbinin tekrar atmasýný bekliyorsun ihtiyarca.
Hani rengarenk mumlar yakýp
titreyerek üzerinden atlardýn ya,
iþte o heyecanýna göm beni çocukça.
Ölümüm can çekiþimi aydýnlatsýn yanýþýmda.
Durma,
ciðerlerine geçir dumanýmý son defa,
boþa harcama!..
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.