Beyaz Düş Kara Gerçek

Aklýmýn bir yaný hiç düþünmedi
Bu kalbi söküp atmayý
Susabilirdim oysa
Ýçimde öldüðüm kadar


Küçüktü gökyüzüm
Ve yamalýydý bulutlar


Çatlaðýndan süzüldü yaðmur yüreðime
Soðuk gecelerin siyahýna gizledim
Beyaz düþlerimi


Kapý eþiðinde kalan
Ayak izlerine bastý anýlarým


Sen var mýydýn
Ben var mýydým
Biz hiç olduk mu
Yoksa geç mi kaldýk aþka


Gönlüm gibi
Tel örgüye takýldý uçurtmam
Küçük yaralarla parçalandý umut
Ve bir tek saçlarýmdý özgür kalan
Rüzgarýn ahenginde


Mavinin yüzüstü düþtüðü
Islak duygularýn yastýðýnda
Kaç ayrýlýk bir aþk eder düþündün mü
Kaç kez daha ölmeliyim mesela


Ýþte kýrýldý hasretin zincirleri
Duvarlar üstüme yýkýldý
Ya da ben yýkýldým


Hýrçýn bir eylül gecesi
Yürek iklimimi hüzün sardý
Ve yüzüme suskunluðu çizdi Tanrý
Mabedine yaslandým


Karanlýk sýzdý þehrime
Çýrpýndý naif kirpiklerim
Kanadým toz oldu yalancý pembede




Süzüldü gölgen
Kaným günbatýmý bir kýzýla bulandý
Alnýndan öptü mehtabý
Buðusu nemli gözlerim


Kaç harf daha toplamalýyým ki þafaktan
Aþký yazabileyim sabaha


Ýçimde büyür yangýn
Yandýkça savrulur soluðumda küllerin
Ne çok ölürüm bir bilsen
Huzur ve acý sonrasý dönen
Mevlana misaliyim


Bir sana
Bir de aþka viraneyim


Yüzüm aynada
Baþkalarýnýn umutlarýna uzandým
Düþlerinden topladým
Ýçinde biraz mavi
Biraz aþk olan hevesimi
Sundum sana...



Sosyal Medyada Paylaşın: