SON SAYFADAN YADİGÂR İZLER

Garip bir öðlen sonu ve yýllar sonra yeniden gördüm
Bu defa iyice çökmüþtü, üstelik pervasýda yoktu ,
Dilinden sýçrayan kelimeler kasýp kavuran biçimiyle
Tam bir cehennem ateþi gibiydi.
Talihine küskün, nezaketi kaldýrýp hayatýný yangýn yerine çevrilmiþ
Alevden bir adaydý sanki.
Karþý kaldýrýmýn sahibi kör bir dilenciye benzeyen
Keskin býçak ucundaydý, zehir zakkum gibi bakýþlarý.
Çekindim, ürktüm ama haklýydý, bilirim ki vefasýzlýðýn çoðu bendeydi. Üstelik ayný gökyüzünün havasýný soluyorduk,
Þehrin bir ucunda o, diðer bir ucunda ben.
Çok deðil, dolmuþa binsem on dakikalýk bir yoldu
Ne yazýk ki yaþamýn hoyrat sularýndaki çalkantýda hep ertelemiþtim. Meðer yýllar yýlý geçmiþ, ardýma bakýnca anladým,
Kaç mevsim, kaç bayram, kaç ayaz geçmiþ
Yarýþýr gibi yaþamak adýna aldýðýmýz soluk kesen yine kendi nefesimiz, kendi ensemizde.

O na giden yollar, sanki týkanmýþtý,
Örümcek tutmuþtu loþ kaldýrým taþlarý
Hýrsý yatýþmýþtý, piþman olmuþ dolu dolu gözleri bir an sakinleþti
Eski günlerinden dem vuran sohbete baþladý,
Dile kolay 82 lik ömrünün son deminde,
Köklü çýnar aðacý yüreðiyle.
Ahh be.. ! Dev yürek, alnýnda ki her çizgi ak pak
Gam yumaðý bembeyaz saçlarýn
Çözüldükçe film þeridi gibi çözlüyordu
Belliydi aðýr giden adýmlarý gibi yaþamýda aðýrlaþmýþtý
Kara bulutlarýn kasveti meðer çoktan çökmüþ ,
Bir zamanlarýn o umut dolu gözlerine
Biraz neþe vermek ve karamsarlýðýný yok etmek için
Bir kaç kelam etmeye baþlýyordum ki.. !
Hemen azarlayan ses tonuyla ’’ Sus ve dinle ’’ diyordu.
Gözlerim nemleniyordu, ne kadar gizlemeye çalýþsam da nafileydi
Anlýyordu, birazda yalnýzlýða terk ediliþinin hýrsýný alýyordu, benden. Haklýydý üstelik ; Nerde kaldý, þen þakrak günlerin
Bir dakikan bile boþ geçmiyordu, kalabalýktý çevren konuþmaktan bitap düþerdin.
Þimdiyse çevrende kimsecikler kalmadý
Çoðu sevdiðini kara toprak aldý,
Çoðu da vefasýz uzak þehirlerin ýssýzlýðýnda
Bir sen yapayalnýz kaldýn,
Þimdi bütün anýlarýný saksýlarda büyüttüðün sardunyalarla paylaþýyorsun. Soðuk duvarlara baka baka yapayalnýzdýn, dev yürek
Oysa bir zamanlar ne çok dostun, ne çok çevren ve talebelerin vardý
O yýllara bir an geri döndüm,
Gözümde canlanan siyah beyaz tek karedeki kalan resim
Yaþam iþtahýyla dolu, mesut günlerin dilberiydin
Derslerden ziyade kara kalemle çizilmiþ simsiyah saçlarýný izlerdim, Gözlerinde ki parýltýlarý huzur veren bakýþlarýný dinlerdim
Zil çalýnýnca bozulan bir büyü gibiydin
O zamanlardan hiç ama hiç aklýma gelmezdi,
Rüzgârýn narasýyla savrulan saçlarýn gibi ömrünün de savrulacaðýný.

Baktýkça için yanýyor, gözlerim dolu dolu oluyordu
Sen ki küçücük çocuklarý sýcacýk þefkat dolu kollarýnda
Sevgiyle eðit ve okumayý öðret
Gençliðinin en güzel yýllarýný sular seller gibi harca,
Sonrasýnda da böyle bir baþýna kal,
Daðbaþý yalnýzlýðýna mahkum edil
Kapýný çalan, hatýrýný soran olmasýn,
Hep söylerdin ; ’’ Ýnsan ölünce deðeri anlaþýlýr ’’ diye.
Kapý eþiðinde ki son cümlesi yine buydu, döküldü dudaklarýndan. Gözündeki yaþ sanki ölümü bekler gibi aktý yanaklarýndan
Adýmlarým ilerlerken son kez dönüp baktým,
Sözleri kadar yüzünden de belliydi
Ben pek konduramýyordum kendisine ama çökmüþ simasýndan belliydi. Bu yüzden korkuyordum ve gözlerine bakamýyordum
Yeniden buluþmak üzere ellerinden öpüp ayrýlmýþtýk,
Yol boyunca boðazýma feryat gibi sessiz bi çýðlýkla
Günlerce aklýmdan çýkmadý, o son halleri
Meðer o son görüþümmüþ, ve iyi ki de son kez de olsa görmeye gitmiþim. Yüreðime saplanan bir býçak gibiydi, son hali.

Ýlk tanýdýðýmda daha yedi yaþýndaydým,
Ana kucaðýndan sonra onun þefkatli kollarýndaydým.
Hani derler ya ; ’’ Ýlkokul öðretmeni, asla unutulmaz ’’ diye.
Hakikatende ilk öðretmen asla unutulmuyormuþ.
Ben de unutmadým seni, bütün emeklerinin her harfine
Ayrý ayrý teþekkür ediyorum.
Sen ki, küçücük zihinleri birer birer çömlek gibi iþleyip þekillendirdin. Dev Yürek,, Ruhun þad olsun....
( Sevgili Ýlkokul Öðretmenimin Anýsýna,..)
DÝCLE AYYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın: