Ahmet. Sürdü atýný dereye. Dere kýzdý, sular coþtu köpürdü, ve gökyüzü kýzardý birden. Kýzdý sonra þimþek. çaldý kýlýcýný kayalara aðaçlara. Ve bir aðýt yükseldi kýyýdan, Ahmet’ e.
Koþuþtular. bir aþaðý bir yukarý durmadan. At çaresizdi Ve Ahmet çaresizdi sularda sürüklenip debelenirken.
Gök yarýlmýþtý. Kara bulutlar yükünü boþaltýyordu. Kafiledeki, herkes çaresiz ve þaþkýndý, sýrýlsýklam bir haldeydi. Ve çaresizdi, insanlar. Ahmet’ in arkasýndan bakarken. Analar, Kardeþler, Ve bacýlar, kýzanlar hep bir aðýzdan aðýt yakýp aðlýyordu.
Lanet ettiler gök yüzüne. Lanet ettiler güne. Bulutlara þimþeklere kýzdýlar lanet ettiler. Ve saatler sonra, Ahmet’ i çalýlýklardan çýkartýp sardýlar sarmaladýlar, yiðit Ahmet’ i topraða verdiler.
A.Yüksel Þanlý er 23 Kasým 2011-11-19 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.