Ne yaptýysa biranda, birden bire kendine Beni hayran býraktý, gönül çalan can özüm. Sanki bir pýnar suyu, o resmine baktýkça Birden kalbime aktý, gönül çalan can özüm.
Öðrenmek istediðin, varsa sen sor sorunu Yeter ki senden gelsin, tutarým her corunu (*) Kalbimin tâ içine, attý aþkýn korunu! Beni özümden yaktý, gönül çalan can özüm.
Gergefte iþlediðin, elvan çeþit nakýþla Öyle yaktýn ki beni, çok farklý bir yakýþla Hilâl kaþýn altýndan, çeþm-i þehlâ bakýþla Nede güzel bir baktý, gönül çalan can özüm.
Sevdâya dûçar olup, bindiniz mi o banda? Aþk dediðin ne imiþ, sende kavrul bir yanda Gökler yarýldý sanki, birden gördüðüm anda Kalbimde þimþek çaktý, gönül çalan can özüm.
Kulaðý çýnlar diye, her fýrsatta andýðým Sana mâlum deðil mi, aþk koruyla yandýðým? Kale duvar gibi, hiç sarsýlmaz sandýðým Gönül bendimi yýktý, gönül çalan can özüm…
19/11/’11 Hanifi KARA
(*) Cor: (mahalli) söz, laf.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.