kırağı

üþümesinler diye kirpiklerindeki
þehla ülkelerin prensesleri
gönlümün kapýsý olan bu þehrin
dilini kökünden kestim
þimdi kiminin rüzgarý
kiminin gülüyüm

uykusuz geçiyor yine gecelerim
kimse bilmez oysa
boþ iki elimin ayasý gibi duran
su donar hava kristalleþir içimde
kendi ölümümü görürüm
gözbebeklerinde

ah sevda gamze çukurunda
benim çilekeþ adým
gidiyor diye duramayan
yollardan geçmek nasipsizlikse
aklý baþýnda olmayan
þu beden kimin

iklimler deðiþiyor tenimde
kuruyan gün yalýn ve depresif halim
uyumak da uyanmak da istemiyorum
benimki bir oyalanmak hali
iki hayal arasýnda Tanrý için
var ve yokum

‘’ bu havada yola çýkýlmaz ‘’ diyen
annemle aðlayan komþu kadýný
ardýmda kalan üþümüþ üç kedi gözü
bir süre daha aðýrladý
sonrasý kar baþladý diye sevinen
kýzýmýn üþüyen ellerini
ýsýtan þiirler býrakmamdý

yüzüne bakýnca titreyen
dudaklarýn geçmiþ ve gelecekten habersiz
göðsüne vurulmuþ baþsýz bir adamýn
infilaklar diyarýndaki çetesidir
sürüngen yýldýrýmlarýn üflediði sur
sen öylece dur öfkem kibardýr benim



Sosyal Medyada Paylaşın: