Meydanýn Nadimleri
“Senin Dalýný Kýranýn Aðacýný Kökünden Sökeceksin“
“Hey sen;(Donnie Brasco )
Ýblisin olmayan iffetiyle
Gelen akþam karaltýsý gölge
Topla günahýný ve defol
Yeter iyiliðin etinden cinlendiðin
Cinnetin kadar varsýn iþte”
Sus pus olmuþ bir þehrin
Ýnlerinde ibnelenen fareleri
Koyu ve suçbastýran kahpelikleriyle
Çýktýklarýnda orta meydana
Meydan ki aslýnda kocaman bir suçluluðun
Nadimlerini perperiþan ederek
Önerilmiþ bir geçmiþin artýðýdýr
Evet fareler üzerlerine bulaþmasýn diye herhangi bir aklýk
Devamlý kusmaktalar
Nadimler meydanýný doðurtmamak için
Yeniden
Küllenmiþ ve bugüne deðin hep ötelenmiþ
Ýslah edici her niyeti
Gördükleri an buruþturarak etlerini
Büyük bir hýnçla boðmaktalar
Ýblisin ardýsýra sinen fareler
Söz kesada uðratýldýðýnda
Elsiz sebepleriyle baðýran daðlý
Yüreksiz bir hýþýrtýdýr aslýnda
Meydanýn nadimlerini ölmek için yaþatan
Bu fasit zamanýn en ortasýnda
Gökyüzüne karþý bir duruþla
Sürekli kefenlenen
Ýyilik anneli bir memenin emzirdiði
Arlý ve namuslu babalarýn keselerinde biriken
Mehmetleri de vardýr bu toðraðýn
Tek cürümleri sür manþet olacak sevmeleri
Ve mavi mutluluklarla en yeþili giyinmeleridir
Koyu karanlýk zihinlerin akýþýnda
Batýl bir bakmanýn hizasýyla
Sürülürken cephelere
Çok masum bir beyazdýrlar
Dudaklarý ölçülen bir yalnýzlýðýn boyunduruðunda
Þiirlenen bu þehrin en asil nadýmleri
Gelip göçtüðünde meydanýn ensesine
Yalnýzca gerçeði söylemek için
Büyüyüp dururlar
Kan toplayan kalemleriyle
Suretsiz adamlarýn iliklerini açarak bir bir
Ýþte o an
Islýklanarak çaðrýlan iblisin
Þahitleri sukun ederek peydahlanýr
Giriþ çýkýþlar hep dýþarýyadýr
Dýþarýsý þehrin meydanýdýr
Daha dýþarýsý nadimlerin meydaný