Yýllardýr içimde sessiz çýðlýklarla boðuþtum
Çoðu zaman misafir gülücüklerle
Dudaklarýma iliþen, emanet tebessümler
Beni mutlu gösterdi, herkes beni hayata baðlý bildi
Gözlerimden içime akan kanlý nehirleri
Üstümdeki hüzün desenli elbiseyi
Kimseler görmedi, bilemedi
O gülen yüz;
Fýrtýnalarda devrilen bedeni
Yarým yanýmý, acýlarýmý maskeleyip güldü
Yarýnlara umut ýþýðýyla baktý gözlerim
Gecenin zifiri karanlýðýný yýrtarak
Alaca þafaða sancýlý doðuþunu bekledi
Kundaklayýp güneþi baðrýma basmak
Masumiyetine inanýp
Öylece sarmaþ dolaþ kalmayý düþledim
Üþüyor yalnýz ve yaralýydým
Onun þefkat ve sýcaklýðýna
Öyle ihtiyacým vardý ki
Tüh olmadý görüyor musun?
Yine hislerim bana tutmayýp yanýltý
Bunu bilmek için kâhin olmak gerekmez
“Gelecek günün geliþi zaten dünden belli”
O gününde, dünden hiç farký yok
Sevdamý yüreðimin kývrýmlarýna gizleyip
Radyoda çalan yanýk ezgilerden
Fallar tuttum, ucu yanýk mektuplar yazdým
Yaþamla aramadaki ince ipi sýký kavrayýp
Canýmda büyütüp, kanýmla hayat verdiðim
Ýki beyaz güvercinin özgürce uçmasý için
Heybemde saklý umut kýrýntýlarýný toplayýp
Avuçlarýma sakladým
Yeni bir günle kucaklaþayým derken
Hepsi kayýp gitti ellerimden
Týpký sen/ dün/ yarýnlar gibi.
ASMEROZ-62
GÜLÞEN POLAT
17.11.2011/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.