Ýnsanlýða faydalý, güzel iþler dururken Geçirme sen ömrünü, onca dedi/koduyla. Çek euzü, besmele, bir þey yerken, içerken Rahman ve Rahim olan, baþla Allah adýyla.
Ýyi düþün karar ver, yaratýldýn sen niçin? Güzel hasletle beslen, bir olsun dýþýn, için Cürûfunu atarak, rûhu piþirmek için Yanmamýz gerekmez mi, Allah aþký, oduyla?
Gençlerin ne iþi var, daha çocukken daðda Olmasý gerekirken, okulda, bahçede, baðda Terörden, kandan uzak, bu dünyada, ukbâda(1) Yaþamamýz gerekir, her dem aðýz tadýyla.
Dünden beri kural bu, hayat böylece yürür O’ndan gizli bir þey yok, ne yapsanýz O görür Yeis nesine gerek, yaþamaya yön verir(2) Gençler ümitleriyle, yaþlýlarsa yâdýyla.
Kötüyü kötü bilip, dâima yermeliyiz Malý, mülkü ne varsa, yoluna sermeliyiz Tüm kurum, kuruluþla, el ele vermeliyiz Ulemâ, ümera’yla… Mahkemede kadýyla…(3)
17/11/’11 Hanifi KARA
(1) Ukbâ: Ahiret, öbür dünya (2) Yeis: Ümitsizlik, ümit kesme (3) Ulemâ: Âlimler, ilim adamlarý Ümerâ: Devlet adamalarý, yöneticiler Kadý: Hüküm veren, hukuk adamý, hâkim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.