Aydınlık Sonrası

Öyle buz, öyle ayaz ki bu akþam etraf,
Ýlk defa dumandan çok buhar çýkarýyorum.
Öyle tuz buz deðil efkar
Ýlk defa zývanadan bu kadar çýkýyorum.

Sür sende bu akþamýn keyfini.
Farkýmýz, ben sýcaktan çok ayazý seçtim.
Þu ayaz olmasa, þu sessizliðin hafif uðultusu olmasa
Dolmaz kaðýtlar, kalemler anlamsýz bakar.

Hayellerim zarar yeriyor artýk.
Þu baþ ucumda duran yastýk,
Düþ kokuyor.
Bir de ýslak,
Belli ki geçmiþi yadediyor, Emelleri kýskanarak.

Kurtuluþu bulamýyorum,
Anlamazlar, ulaþýlmazlýk deðil bu.
Öyle ahtlarým var ki içimde,
Biri olsa, göz yaþýmý esirgemeyeceðimi biliyorum.

Bir fark daha,
Sen bilmiyorsun.
Sen,
Öyle sýradan baktýn ki,
Bu yoldaki yüzlerce çakýldan farksýzým oldum.

Benim farkýmda bu olsun,
Farksýzlýk.

Anlamadýðým, hiç bir eylem hatýrlamýyorum ki
Herkes olayým.

Bence git rüzgar,
Bu pencere önünde durma daha.
Bence git rüzgar,
Sende katýlma bu dumana
Sende...
Olma ben kadar titrek,
Ve yoksun afitapdan...



Sosyal Medyada Paylaşın: