Ölmüþ yýldýzlar bu gece Baþýnýn hemen üstü karaltý. Yol boyunca bilmem kaç tane sokak lambasý. Bir çift el, düz çizgiler koklayan.
Aþþaðýda attýðým izmaretleri bir þey sanan mahlukatlar var. Onlar kadar ýssýzým bence. Bence. Çünkü ya sence diyebileceðim bir ’sen’ yok.
Bu balkon gecesi ne kadar sefa olsada ruhaniyetime, Cefadýr bedenime. Hava ýslak, Hava ayaz. Hava koymaz ellerime.
Baðýrsam uyanýrsýn, Aramýzdaki kilometrelere takýlmadan. Bu ne zifir bir sessizliktir. Akarken gözümden pare pare denizler Hiç bir þey duymazsýn. Sadece çiseleyen ses, Ýzsizliktir...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Gülsu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.