* Çocukluğumu Dinlendiriyorum *

Meyhaneler sabahçý,
bir garsonun gizli yüzünde
bir türkü soylemeden geçmem,
galata köprüsünden
firari gezintilerle adýmlýyorum,
emin önü’nü
týrmanýrken, yüksek kaldýrýmýn
merdivenlerini
bir mihenk taþý gibi, kapýlar önünde
oturan, hayat kadýnlarý
bir çaðýn eskiyen þarkýsýdýr Ýstanbul
güftesi Münir Nurettinden,
icrasý Alaattin Yavaþça’dan.




Adalar kokulu yüzünde rüzgârýn
çocukluðmu dinlendiriyorum
yine Sirkeci’den kalktý bir vapur
ellerimi sýktý, bir Üsküdar’lý
meðer ne çok severmiþ o eller
çiçek pasajýnda kadeh kaldýrmayý.



Yalnýzým bu þehirde, Yedi Tepeli Ýstanbul’un
anýlar geçiyor gözlerimden, sessizce
bir vefasýzýn güzelliðidir, tenimde gizlediðim
dökmedim sýrlarýmý, bir bozlaðýn hatýrýna
istediðin gibi oldu;
kör kuyularda kaldý gövdem
oysa, hiç zamaný deðildi, bu dem
yaralarý kanatmanýn.


Bir gemi yelken açtý, Kanlýca açýklarýnda
pencerede sarkan bir avþar güzeli
dudaklarýnda Ýtanbul’da Boðaz içinde,
bir fakir Orhan Veli’yim þarkýsý
bakýþarýnda Rumeli hisarý
hangi yanýma dönsem, bulutsu gözlerine takýlýrým
boðaz vapuru gibi çekildin kýyýlarýmdan
bir Çamlýca kadar özledim seni
yokluðuna sarýldým, acýlarým bayram ediyor
uzaklardan bir yolculuk baþlýyor,
yine senden habersiz, Ýstanbul.



Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
15/11/2011
Saat.22.4
Sosyal Medyada Paylaşın: